VE UNUT.

Sen gerçekten kötü bir insan mısın? Yoksa hayır, olmazdı, yapamazdın; dayanamazdın beni bu kadar üzmeye... Bana yardım et demiştin, seni kaybetmek istemiyorum demiştin, ama sen beni kaybettin. Beni kendi ellerinle, kaybettin...

Yaşadıklarımız, paylaştığımız tüm anlar en küçük ayrıntısına kadar zihnimde. Hepsinin sonu farklı biliyor musun? Hepsini bir bir yaşıyorum ve hepsinin sonu için keşke böyle olsaydı diyorum. Zamanı geri getiremiyorum. Seni bildiğimi zannediyorum bazen. Ne kadar iyi bir insan olduğunu düşünüyorum. Yapamaz bile bile beni bu kadar üzemez, o kimseyi üzemez... Ama sonra ellerinle beni ittiğin ve gözünün önünde kalkmama bile yardım etmediğin geliyor aklıma çıldıracak gibi oluyorum deli oluyorum kızıyorum kendime deli gibi. Nasıl diyorum kendime, nasıl izin verdin kendini böyle küçültmeye? Hayatında tek bir insana tamamen içinden geldiği gibi davrandın sen. Sen çünkü mutluydun huzurluydun çok. Her şeyini serdin önüne. Ama biliyor musun, sen daha çok küçük bir kızsın. Sen daha hayatı tanımıyorsun bilmiyorsun ki. O bunları gördü, hepsini gördü. Aranızdaki en büyük fark buydu sizin.

Sen onun yanındayken, kendi hayal dünyanda yaşadın. O buna kendini dahil etmedi, ya da edemedi... Ama istedi, bunu çok istedi; çünkü biliyordu onu senden başka kimse daha çok sevemezdi. Biliyordu bunu ama işte dedim ya, o hayatı biliyordu, sense daha her şeyin başındaydın. Saf temiz duyguların, hayallerin vardı senin... Onunsa ne kadar silmeye yok etmeye çalışsa da kendisini bir gölge gibi takip eden, peşinden sürüklenen bir geçmişi vardı...

Hiçbir zaman peşini bırakmayacak olan geçmişi vardı.
Ona hiçbir şey yapmasına izin vermeyen geçmişi vardı.
Seni dahil edemezdi bu kovalamacaya.
Anla artık.


Yani sana diyeceğim o ki, yürü, arkana bakmadan yürü. Ve Unut.