Yıllar geçmişti; seninle son kez görüştüğümüz o günün üzerinden. Nereden bilebilirdim ki yıllar sonra tekrardan görüşeceğimizi; sonumuzun ne olacağını bilmeden. Şimdi "Keşke" diyorum; "Keşke tekrardan karşılaşmasaydık da bu kadar üzmeseydik; üzülmeseydik..." Biz hiçbir zaman BİZ olamadık; eskiden çevremizdeki insanlardı buna sebep; şimdiyse biz... Neden diyorum; neden? Sen ne benimle yapabildin; ne de bensiz. Ben ne seninle yapabildim; ne de sensiz. Birlikteyken ittik birbirimizi; uzaktayken çektik kendimize. Bu böyle sürdü gitti; aylarca, yıllarca. Aslında çok yakınken, bir bakışla, bir dokunuşla hissederken ne demek istediğimizi; yeri geldi anlamadık birbirimizi. Hatta hiç anlamadık. Yanlış anladık. Yoksa öyle mi anlamak istedik? Korktuk mu biz? Kendimizi büsbütün teslim etmeye birbirimize? Bu yüzden mi oldu yanlış tanıma ve anlama merasimleri? Hatırlıyor musun seninle gittiğimiz o eski meyhaneyi? Yıllar sonra ilk kez başbaşa kaldığımız o akşamı. O akşam tüm...